شعری از فروغ

منم بالاخره یه شعر از فروغ پیدا کردم امیدوارم خوشتون بیاد.

دخترک خنده کنان گفت که چیست

راز این حلقه ی زر

راز ین حلقه که انگشت مرا

این چنین تنگ گرفته است به بر

راز این حلقه که در چهره او 

این همه تابش و رخشندگی است

مرد حیران شدوگفت:

حلقه خوشبختی است،حلقه زندگی است

همه گفتند:مبارک باشد

دخترک گفت:دریغا که مرا

باز در معنی آن شک باشد 

سالها رفت و شبی 

زنی افسرده نظر کرد برآن حلقه زر

دید در نقش فروزنده ی او

روزهایی که به امید وفای شوهر 

به هدر رفته ؛هدر

زن پریشان شدو نالید که وای

وای،این حلقه که درچهره ی او

باز هم تابش و رخشندگی است 

حلقه ی بردگی و بندگی است